Η Κύπρος μας, αυτή η σταλιά τόπος, αυτή η μικρή και σχεδόν αόρατη κουκκίδα στο χάρτη, δεν σταματά να με εκπλήσσει ούτε για μια στιγμή! Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει αυτός ο τόπος, πόσα? Πολλά απ’ όσο αποδεικνύεται…
Στη σκιά της βουνοκορφής Κιόνια, μόλις 500 μέτρα από τη Μονή Μαχαιρά προς το μονοπάτι της φύσης, βρίσκεται μια πολύ ξεχωριστή και μαγευτική τοποθεσία την οποίαν έχω λατρέψει και αγαπήσει! Ο Χαρκοκόλυμπος..! Ένα πραγματικό έργο τέχνης το οποίο δημιούργησε η φύση στο πέρασμα των αιώνων.
Πλημμυρισμένη από πράσινο και με το νερό του ποταμού Πεδιαίου να σχηματίζει μικρούς καταρράκτες και λιμνούλες, η περιοχή Χαρκοκόλυμπος είναι ίσως ο ομορφότερος προορισμός για εξορμήσεις στην καταπληκτική κοιλάδα των βουνών του Μαχαιρά.
Σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, το νερό, του ποταμού Πεδιαίου, είναι αυτό που με συνοδεύει. Ξεπροβάλλει σε κάθε στροφή και σε κάθε στάση σε προκαλεί και σε προσκαλεί. Στο πέρασμα του, ο Πεδιαίος, διασχίζει ένα πανέμορφο φαράγγι με στενά περάσματα και σημεία με καταρράκτες όπου σχηματίζονται μικρές φυσικές λιμνούλες.
Το τοπίο γίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερο, εντυπωσιακό και επιβλητικό όταν πλησιάζεις και αντικρίζεις τη μοναδική θέα της πανέμορφης λίμνης του Χαρκοκόλυμπου με τα καταπράσινα κρυστάλλινα νερά και τα υπέροχα φλεβικά πετρώματα με τους υπέροχους σχηματισμούς που την περιβάλουν. Οι εικόνες που χαρίζει είναι σπάνιες που όμοιες τους δεν θα συναντήσεις πουθενά αλλού.
Ο κ Ανδρέας Κυπριανού, ο οποίος είναι καλός γνώστης της περιοχής, μου ανέφερε ότι ο Χαρκοκόλυμπος, θεωρείται ως η μεγαλύτερη και ωραιότερη ποταμόλιμνη της Κύπρου. Η ονομασία της τοποθεσίας οφείλεται, συνέχισε, στο σπάνιο ελλειψοειδές σχήμα που έχει η λίμνη, το οποίο παραπέμπει σε παλαιό οικιακό σκεύος, το χαρτζίν, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι πριν από πολλές δεκαετίες. Σήμερα είναι γνωστό ως χάλκινο καζάνι.
Επίσης, σύμφωνα με τον κ Κυπριανού, κοντά στην περιοχή του Χαρκοκόλυμπου, πριν από πολλά χρόνια υπήρχε οικισμός όπου το κάθε σπίτι είχε το δικό του στάβλο με ζώα. Η τοποθεσία ήταν ευνοϊκή για τους τότε κατοίκους λόγω της ύπαρξης του ποταμού από τον οποίον τα ζώα τους ξεδιψούσαν. Ίσως, κάποια από τα κατάλοιπα αυτού του οικισμού, να σώζονται μέχρι σήμερα.
Αυτό το κομμάτι της ορεινής Λευκωσίας δεν το γνώριζα. Εδώ, υπάρχει ένα φως το οποίο σε πλημμυρίζει με έμπνευση για δημιουργία, σε μεταμορφώνει και σου δίνει δύναμη ώστε να μπορείς να νικήσεις τα σκοτάδια. Διαπιστώνω πως η ενέργεια του νησιού μας είναι παντού, σε κάθε γωνιά.
Η μαγευτική αυτή τοποθεσία εμπνέει φωτογράφους, πεζοπόρους, εξερευνητές, ορειβάτες και όλους όσοι αγαπούν τη φύση και τις εξορμήσεις. Ένα μέρος, εντυπωσιακό και όμορφο, που όταν το επισκέπτεσαι σε καταπλήσσει. Η απόδραση, αν και με κάποιο βαθμό δυσκολίας είναι απολαυστική.
Απαιτείται μεγάλη προσοχή κατά την ώρα της ποταμοδιάβασης διότι υπάρχουν βράχοι που γλιστράνε. Η αλλαγή του σκηνικού σε λίγα λεπτά από την πρωτεύουσα σε κάνει να αισθανέσαι ότι βρίσκεσαι κάπου αλλού. Σε άλλο τόπο, όπου δεν υπάρχει χρόνος παρά μόνο η τελειότητα!
Σημείωση :
Η βόλτα αυτή στον Χαρκοκόλυμπο ήταν πραγματικά μια αποκάλυψη. Αφορμή ήταν ο καλός φίλος Τάσος Ανδρέου τον οποίον και ευχαριστώ.