Ένα παραδεισένιο κομμάτι στη Μεσόγειο και ένα κόσμημα για την Κύπρο αποτελεί η εξωτική λιμνοθάλασσα της Πέγειας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος του γραφικού λιμανιού του Αγίου Γεωργίου Πέγειας και είναι ιδανική για χαλάρωση, ξεκούραση και κολύμπι.
Πρόκειται για μια ονειρική και παραδεισένια Λιμνοθάλασσα, γνωστή από τους ντόπιους ως Ξερόλιμνη, η οποία γοητεύει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς.
Ο σχηματισμός της πανέμορφης αυτής λιμνοθάλασσας, με τα αβαθή και κρυστάλλινα νερά που δεν ξεπερνούν το ένα μέτρο, έχει επιτευχθεί από το μικρό νησάκι το οποίο βρίσκεται απέναντι από την παραλία και σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων από τη στεριά.
Ριζωμένο στο νερό, αυτό το μικρό νησί, προσδίδει στην περιοχή μια ανεπανάληπτη εξωτική φυσική ομορφιά και δημιουργεί μια αγκαλιά για να ακουμπήσει το βλέμμα σου. Ενώ τα διάφανα, κρυστάλλινα νερά με τις υπέροχες αποχρώσεις του μπλε και του γαλάζιου σε συνδυασμό με τη χρυσή αμμουδιά και τα βράχια αναδεικνύουν την γοητεία και την εξωπραγματική χάρη του τοπίου. Αναμφισβήτητα θα μπορούσε να αποτελέσει μια από τις πιο εμβληματικές παραλίες της Πέγειας.
Για να φτάσετε στο νησάκι δεν είναι αναγκαίο να κολυμπήσετε αλλά περπατώντας θα αισθανθείτε σαν να βαδίζετε πάνω σε χαλί από άμμο!!! Αγναντεύοντας από ψηλά την εξαιρετικά όμορφη λιμνοθάλασσα της Ξερόλίμνης η εικόνα είναι μοναδική όπως ιδιαίτερο είναι και το σχήμα της!!!
Η Ξερόλιμνη, περιλαμβάνει δυο γραφικούς κολπίσκους. Ο πρώτος, διαθέτει χρυσή αμμουδιά χαρίζοντας μια ιδιαίτερη χάρη και ομορφιά ενώ ο άλλος περιβάλλεται απο βράχια καθιστώντας την παραλία άγρια μα συνάμα όμορφη και εκπληκτική.
Η παραλία αυτή με το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος και τα γαλαζοπράσινα νερά έχει αναδειχθεί προστατευόμενη περιοχή από το δίκτυο Νατούρα 2000.
Η ιστορία της Ξερόλιμνης
Εκτός από την ξεχωριστή φυσική ομορφιά, η Ξερόλιμνη, έχει τη δική της ιστορία. Κάποτε, πριν από μισό σχεδόν αιώνα, σε αυτήν την περιοχή, γίνονταν μεγάλα γλέντια με φαγητό και ποτό από κατοίκους της περιοχής οι οποίοι συγκεντρώνονταν εκεί για ώρες με σκοπό το ψάρεμα . Όμως, το ψάρεμα , σύμφωνα με τους ψαράδες της περιοχής, γινόταν με ένα ιδιαίτερο και πρωτάκουστο, για τα σημερινά δεδομένα , τρόπο.
Η λίμνη, την περίοδο Ιανουαρίου – Μαρτίου, κατά την οποίαν παρατηρείται το φαινόμενο της άμπωτης, αδειάζει καθώς η στάθμη του νερού μειώνεται σε τέτοιο βαθμό που φαίνεται μόνο το αλάτι. Όταν πάλι επανερχόταν το νερό η λίμνη γέμιζε με ψάρια κάτι που οι ψαράδες εκμεταλλεύονταν. Τότε ήταν που έφρασσαν με φυσικά υλικά , όπως ξηρά χόρτα και ξύλα, το στομόλιμνο και ταυτόχρονα έκοβαν και έριχναν μέσα στο νερό, κομμάτια από το φυτό βλόμος το οποίο εξαιτίας μιας ουσίας που έχει το εν λόγω φυτό προκαλούσε ζαλάδα στα ψάρια και έτσι ήταν εύκολο για τους ψαράδες να τα πιάσουν. Κάποιες φορές οι ψαράδες έφευγαν για το σπίτι ικανοποιημένοι και με αρκετές οκκάδες ψάρι ενώ κάποιες άλλες φορές απογοητευμένοι. Ωστόσο, το γλέντι ήταν γλέντι ανεξαρτήτως εάν θα είχαν ή όχι καλή ψαριά!
Το απόλυτο αυτό εξωτικό τοπίο βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του δρόμου, δυο χιλιόμετρα από την είσοδο της χερσονήσου του Ακάμα στην Πέγεια.
