Το υδάτινο “τέρας” της Πάφου

Στο μέρος όπου βρίσκεται η παραδοσιακή πετρόκτιστη βρύση του εγκατελειμμένου και ερειπωμένου χωριού της Παλιάς Θελέτρας δημιουργείται, περιστασιακά τους χειμερινούς μήνες, ένα όμορφο σκηνικό το οποίο υποκλίνεται στο μεγαλείο του υδάτινου στοιχείου.

Κόβει ανάσα

Ύστερα από έντονες βροχοπτώσεις, απο τους επιβλητικούς βράχους της “Χώνης”, οι οποίοι υψώνονται πίσω από την πέτρινη βρύση του χωριού, σχηματίζεται ένας εκληπτικής ομορφιάς καταρράκτης ο οποίος θεωρείται ως ο ψηλότερος της Επαρχίας Πάφου.

Ο ψηλότερος της Πάφου

Ο καταπληκτικός αυτός καταρράκτης οφείλει το όνομα του στο σχηματισμό των βράχων, από τους οποίους πέφτει με δύναμη το νερό, που παραπέμπουν σε χωνί. Γι’ αυτό και οι κάτοικοι του χωριού, όπως μας αναφέρει ο κοινοτάρχης της Θελέτρας Νίκος Νικολάου, ονόμασαν την τοποθεσία “Γκρεμοί της Χώνης” ή ο “καταρράκτης της Χώνης”.

Οι βράχοι της “Χώνης”
Θεαματικός

Είναι ιδιαίτερος και ξεχωριστός και σκορπάει την μαγεία του στους τυχερούς που θα καταφέρουν να τον επισκεφθούν πριν “εξαφανιστεί” μετά τις βροχές.

Υδάτινο μνημείο της Παλιάς Θελέτρας
Υδάτινο στολίδι της Παλιάς Θελέτρας

Αυτό το υδάτινο τέρας, σχηματίζεται από τα όμβρια ύδατα που συγκεντρώνονται από περιοχή του νέου οικισμού της Θελέτρας. Σύμφωνα με τον κοινοτάρχη Θελέτρας Νίκο Νικολάου, η πορεία του νερού αρχίζει από το οροπέδιο του Κάθηκα και συγκεκριμένα από τις τοποθεσίες “Τερατσιθκιά” και “Πλευρά” για να καταλήξει στο αργάκι της Χώνης και στην συνέχεια στη θάλασσα της Πόλης Χρυσοχούς.

Συγκλονιατικός

Πρόκειται για ένα υδάτινο γεωλογικό μνημείο το οποίο προκαλεί δέος και θαυμασμό αλλά και σημείο προσέλευσης και ενδιαφέροντος. Το θέαμα του νερού που πέφτει από ύψος περίπου 120 μέτρων είναι μοναδικό και συγκλονιστικό.

Η πέτρινη βρύση της Παλιάς Θελέτρας

Η καμαρωτή βρύση αποτελεί ίσως το πιο εντυπωσιακό κτίσμα του χωριού όπου το νερό ανέβλυζε αρτεσιανό και άφθονο απευθείας από τους βράχους της “Χώνης” και διοχετευόταν σε τέσσερις μεγάλες καμαρωτές λεκάνες.

Η παραδοσιακή πέτρινη βρύση
Αρχαίος Νερόμυλος

Με βάση την επιγραφή που φέρει, χρονολογείται στο 1915 ενώ στη συνέχεια το 1945 φαίνεται να έγινε συντήρηση ή ανακατασκευή της βρύσης. Ο χώρος αποτελούσε σημείο συγκέντρωσης των γυκαικών του χωριού οι οποίες πήγαιναν εκεί για το πλύσιμο των ρούχων της οικογένειας.