Σκαρφαλωμένος και καλά κρυμμένος στους πρόποδες της οροσειράς του Τροόδους, ένας εντυπωσιακός και καταπληκτικός υπόγειος καταρράκτης καθηλώνει τα βλέμματα των επισκεπτών και ξεχωρίζει για την ιδιαιτερότητα και την μοναδικότητά του.
Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της κοινότητας Κάτω Αμιάντου, ενός χωριού της Επαρχίας Λεμεσού, του οποίου η πορεία της ιστορίας του είναι απόλυτα συνυφασμένη με το μεταλλείο που λειτουργούσε παλαιότερα στην περιοχή.
Αποτελεί το υδάτινο στολίδι της άγονης, εξαιτίας του μεταλλείου, κοιλάδας του ποταμού του Τροόδους ο οποίος πηγάζει από την τοποθεσία “Λειβάδι του Ππασιά”. Σχηματίζεται από τον ποταμό των Καρδάμων ο οποίος στην συνέχεια ενώνεται με τον ποταμό Λούματα των Αετών και τον Κούρρη.
Κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής το σκληρό πέτρωμα σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι.
Το υδάτινο μνημείο του Αμιάντου
Τους καταρρακτές, από τα ωραιότερα και πιο γοητευτικά φαινόμενα της φύσης, μου αρέσει να τους θαυμάζω και να τους απολαμβάνω. Ο ήχος του τρεχούμενου νερού λειτουργεί λυτρωτικά, θεραπευτικά και αναζωογονητικά ενώ στη θέα τους αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για το μεγαλείο και την γενναιοδωρία της φύσης.
Πόσο μάλλον όταν αντικρίζεις αυτόν το μοναδικής και ασυνήθιστης ομορφιάς υπόγειο καταρράκτη, τον οποίον η γη του Αμιάντου φυλάει στα σπλάχνα της ως πολύτιμο φυλαχτό…
Τα συναισθήματα δυναμώνουν, πολλαπλασιάζονται όταν ξέρεις πως η ανθρώπινη παρέμβαση, από τις ελάχιστες περιπτώσεις, δημιούργησε αυτόν τον υπόγειο υδάτινο παράδεισο! Και όχι εύκολα… αλλά με πολλές ώρες κόπου και μόχθου όσων εργάστηκαν με αμέτρητη αγάπη για το χωριό τους.
Η κατασκευή του τούνελ, μέσα σε πανύψηλο και αποκρήμνο βράχο, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η λειτουργία του αμιαντορυχείου που λειτουργούσε για πολλά χρόνια σε περιοχή δυτικά του καταρράκτη άφησε πίσω του καταστροφή και τόνους από μπάζα. Το νερό του ποταμού, πριν από την κατασκευή του τούνελ, προκαλούσε διάβρωση στα ασταθή εδάφη των μπάζων με αποτελέσμα να δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στην κοινότητα Αμιάντου εξαιτίας των κατολισθήσεων, των πλημμυρών σε γεωργικές εκτάσεις και της μόλυνσης του νερού από ίνες αμιάντου.
Γι’ αυτούς τους λόγους κρίθηκε αναγκαία η κατασκευή του για αλλαγή της πορείας του ποταμού ώστε το νερό να διοχετεύεται σε χαμηλότερο σημείο, να ενώνεται με τον ποταμό του Κουρρη και να καταλήγει στο ομώνυμο φράγμα.
Η ιστορία του σκοτεινού τούνελ
Το σκοτεινό τεχνητό τούνελ, στον επιβλητικό βράχο του Πεζουνόκρεμμου, όπως ονομάζεται, λόγω της ύπαρξης αμέτρητων πεζουνιών που φώλιαζαν στις πλαγιές, έχει μήκος περίπου 120 μέτρων και πλάτος σχεδόν τριών μέτρων.
Η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του είναι απόκοσμη και μυστηριακή. Εκεί, μέσα στα έγκατα της γης και στο βαθύ σκοτάδι, ο καταρράκτης καταφέρνει να επιδεικνύει την γοητεία και την μαγεία του προκαλώντας αισθήματα δέους και θαυμασμού.
Ενώ οι πανέμορφοι γεωλογικοί σχηματισμοί στα τοιχώματα σε αφήνουν έκπληκτο και με το στόμα ανοιχτό. Και στο βάθος… το φως το οποίο σε καλεί να το ακολουθήσεις…!!!
Κι όταν βρεθείς στην άλλη άκρη του τούνελ, όπου το φως είναι άπλετο και αντικαθιστά το σκοτάδι, ο ήχος του αέρα και του τρεχούμενου νερού αρχίζουν να σου χαϊδεύουν τα αυτιά.
Το νερό πέφτει από ύψος περίπου 7 μέτρων σε σημείο που αγκαλιάζεται από τους γιγάντιους βράχους δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε σπήλαιο παρόλο που υπάρχει άνοιγμα στην οροφή.
Στη βάση του ξεχωριστού καταρράκτη δημιουργείται μια πανέμορφη λιμνούλα με κρυστάλλινα νερά που σε προκαλεί και σε προσκαλεί!
Το μονοπάτι
Είναι ωραία τα δύσκολα…κάνουν τα όμορφα να αξίζουν! Αυτή η όμορφη δήλωση ταιριάζει άψογα σε τούτη την αξέχαστη βόλτα στη φύση.
Για να φτάσουμε στην είσοδο του υπόγειου τούνελ, η οποία μοιάζει με κλειδαρότρυπα(!), πεζοπορήσαμε για αρκετή ώρα σε δύσβατο, ανηφορικό και κακοτράχαλο λόφο με μεγάλο βαθμό δυσκολίας.
“Βάλαμε βοηθητικές”, φορέσαμε αδιάβροχα και με βροχή και αέρα πήραμε την ανηφόρα. Παρόλο που η Μετερεωλογική Υπηρεσία ειχε εκδώσει κίτρινη προειδοποίηση για ακραία καιρικά φαινόμενα με βροχές, δυνατούς ανέμους και χαλάζι, μήνα Μάιο(!)
Πιάσαμε λοιπόν τον καιρό απ’ τα μαλλιά και του δώσαμε να καταλάβει ότι αν αυτός είναι ζόρικος και τρελός είμαστε κι εμείς επίσης! 😀
Και ύστερα από αρκετή ώρα περπατήματος… επιτέλους φτάσαμε. Η κούραση εξαφανίστηκε μπροστά στη θέα αυτού του εκπληκτικού αριστουργήματος και ο ενθουσιασμός άρχισε να φουντώνει.
Η κατάκτηση του θα ήταν αδύνατη εάν δεν είχαμε τον ειδικό εξοπλισμό καθώς η κατάβαση στην είσοδο του τούνελ είναι εφικτή μόνο με σχοινί.
Εκείνη την μέρα δοκίμασα για πρώτη φορά το ραπέλ ενω για πρώτη φορά επίσης δεν πήρα σημειώσεις για περιγραφή της μέρας.
Διότι οι δυνατές και όμορφες αυτές στιγμές έχουν παραμείνει στη μνήμη της καρδιάς μου…!!!
Υ.Γ
Μαζί μου σε αυτήν την εξόρμηση ήταν οι: Νικόλας Πίγκος, Θεοχάρης Μιχαήλ, Μιχάλης Χαραλάμπους και Νικόλας Αθηνής, τέσσερις άνθρωποι που έχουν μάθει, πως αν ξέρεις να ζεις τις στιγμές δεν πλήττεις ποτέ!!!
Τους ευχαριστώ απο καρδιάς γι’ αυτές τις αξέχαστες στιγμές που μοιραστήκαμε σε αυτό το καταπληκτικό μέρος που μέχρι πρότινος ήταν άγνωστο για πολλούς.
Σημείωση
Πρόκειται για επικίνδυνο μέρος και η οποιαδήποτε απόπειρα κατάβασης του καταρράκτη χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό θα πρέπει να αποφεύγεται. Γι’ αυτό σας παρακαλώ μην το επιχειρήσετε εάν δεν είστε εξοπλισμένοι.