Βορειοανατολικά της κοινότητας των Πάνω Αρόδων και σε απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων βρίσκεται η Θερμοκρήνη, που αποτελούσε παλαιό συνοικισμό ο οποίος καταστράφηκε την περίοδο 1822-24 από τους Τούρκους. Την ύπαρξη ζωής , στη Θερμοκρήνη , από τους Ύστερους Ρωμαϊκούς χρόνους αλλά και κατά τη Βενετική περίοδο μέχρι την Τουρκοκρατία μαρτυρούν τα πλατιά θεμέλια και ερείπια του συνοικισμού τα οποία διασώζονται μέχρι σήμερα.
Ο συνοικισμός αυτός , είναι ξακουστός για την αρπαγή της κόρης του ιερέα , από τους Τούρκους αλλά και για την εκκλησία της Χρυσοσπηλιώτισσας η οποία είναι λαξευμένη σε βράχο και κατασκευάστηκε στους Ύστερους Ρωμαϊκούς χρόνους. Πρόκειται για το εκκλησάκι στο οποίο πρόσφατα εντοπίστηκαν ανθρώπινα οστά από το τμήμα Αρχαιοτήτων τα οποία οραματίστηκε γυναίκα από την Πάφο.
Σχετικά με την επιδρομή των Τούρκων κατά του χωριού Θερμοκρήνη η τοπική παράδοση αναφέρει και την αρπαγή της κόρης του ιερέα του χωριού , που ονομαζόταν Χριστινού , η οποία ήταν πολύ όμορφη . Στην προσπάθεια της να σωθεί κρύφτηκε , φοβισμένη, σε μια σπηλιά , γνωστή ως «Σπηλιά της Χριστινούς» . Αναγκάστηκε να φανερωθεί όταν οι Τούρκοι υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια τον πατέρα της. Για την επιδρομή αυτή η τοπική παράδοση διέσωσε ένα μακροσκελές ποίημα γνωστό ως ποίημα της Χριστινούς της Θερμοκρήνης.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Χρίστου Αριστείδου , «Οι Αρόδες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα» (Λευκωσία 2010) , το ιστορικό αυτό άσμα ποιητάρικης προέλευσης έχει ιδιαίτερα ιστορική σημασία. Εξιστορεί την προσπάθεια των Τούρκων ν’ αρπάξουν από το χωριό και το ίδιο το σπίτι της την όμορφη κοπέλα για να την στείλουν στο χαρέμι του Σουλτάνου. Σύμφωνα με το ποίημα , η μητέρα της κοπέλας αφού αποχαιρέτισε την κόρη της , της έδωσε δηλητήριο με το οποίο η Χριστινού έχασε τη ζωή της για να μην ατιμαστεί .
Το ποίημα της Χριστινούς διασώθηκε μέσα από την προφορική παράδοση τόσων γενιών για να θυμίζει και να εξιστορεί τα θλιβερά γεγονότα που έγιναν στη Θερμοκρήνη και μέσα στο σπίτι του ιερέα του χωριού . Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Χρίστου Αριστείδου , «Οι Αρόδες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα» (Λευκωσία 2010) , το ποίημα αυτό αποτέλεσε για πολλά χρόνια αντικείμενο έρευνας πολλών Κυπρίων λαογράφων και είναι δημοσιευμένο σε πολλές παραλλαγές.
