Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η Κύπρος εκτός από τον ορυκτό πλούτο διέθετε και πολλές φυσικές πηγές με πολύ καλής ποιότητας νερό. Εκατοντάδες φυσικές πηγές και βρύσες υπήρχαν σε όλο το νησί και το νερό εξυπηρετούσε τους κατοίκους ενός χωριού ή τους περαστικούς και πότιζε τα περιβόλια τους. Σχεδόν κάθε χωριό παλαιότερα είχε τη δική του πετρόκτιστη βρύση.
Μια από τις ωραιότερες και ομορφότερες βρύσες της Κύπρου, βρίσκεται μόλις ένα χιλιόμετρο από τον εκδρομικό χώρο της Ιεράς Μονής Κύκκου και δύο χιλιόμετρα πριν από τη Μονή, όπως κατευθυνόμαστε από το χωριό Γερακιές προς την Μονή, στην τοποθεσία «Άσπρο Ξύλο». Μια πετρόκτιστη βρύση, χτισμένη σε μια καταπράσινη περιοχή γεμάτη κέδρα, πλατάνια και πεύκα. Μια βρύση η ονομασία της οποίας κρύβει τη δική της ιστορία … την ιστορία του Κλαμένου, του Χαράλαμπου Κλαμένου από το Μηλικούρι.
Ποιος ήταν ο Χαράλαμπος Κλαμένος?
Ο Χαράλαμπος Κλαμένος, ο οποίος καταγόταν από την κοινότητα Μηλικούρι, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τον καθαρισμό του δρόμου που περνούσε από τη βρύση. Με βάση τα όσα ανέφερε στο Myjourney.world ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός Δημήτρης Πετρίδης, από το Μηλικούρι, μέχρι το 1939, ο δρόμος Πεδουλά – Κύκκου ήταν χωματόδρομος. Kαι επειδή όταν περνούσαν, τα λιγοστά έστω, οχήματα δημιουργείτο «αρμέρα», το δασονομείο διόρισε υπεύθυνο καθαρισμού του δρόμου από τις πέτρες (roadman) τον Χαράλαμπο Κλαμένο.
Ο Κλαμένος, σύμφωνα με τον Δημήτρη Πετρίδη, φρόντιζε ο δρόμος από το Μηλικούρι μέχρι και το ξύλινο γεφύρι του Πεδουλά να είναι καθαρός κυρίως για να μπορούν εύκολα να κινούνται τα οχήματα του δασονομείου και των προσκυνητών της Μονής του Κύκκου.
Στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η βρύση, όπως αναφέρει ο κ Πετρίδης, ο Κλαμένος καθόταν και γευμάτιζε το μεσημεριανό του και όταν διψούσε ανέβαινε στο βουνό απ’ όπου ανάβλυζε ελεύθερο το νερό από μια πηγή.
Μια μέρα, σκέφτηκε, πως θα διευκόλυνε τόσο τον ίδιο όσο και πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι περνούσαν είτε με τα ζώα τους, είτε με το αυτοκίνητο, είτε ακόμη και με τα πόδια εάν μετέφερε με σωλήνα το νερό κοντά στο δρόμο. Κι έτσι έγινε.
Το 1968, το Τμήμα δασών, διαμόρφωσε τον χώρο σε βρύση, η ονομασία της οποίας φέρει το επίθετο του Χαράλαμπου Κλαμένου . Από τότε καθιερώθηκε και διατηρείται μέχρι σήμερα ως η “βρύση του Κλαμένου”.
Μια βρύση, η οποία χαρακτηρίζεται ως σύμβολο ζωής για τους κατοίκους της περιοχής.