Τα πέτρινα κομψοτεχνήματα στεριώνουν σε κάμπους, δάση και στα βουνά της Κύπρου, εκπλήσσουν με την τελειότητά τους και σηκώνουν στις πλάτες τους το λαϊκό μας πολιτισμό. Φωλιάζουν στις περισσότερες περιπτώσεις στα πιο δυσπρόσιτα σημεία του νησιού. Κρέμονται σε χαράδρες, στεφανώνουν τις πιο άγριες όχθες, ορθώνονται πάνω από ορμητικά νερά. Τα πέτρινα αριστουργήματα της λαϊκής τέχνης δαμάζουν τα στοιχεία της φύσης…
Με την αξεπέραστη συμμετρία τους διασφαλίζουν την ανάγκη για επικοινωνία σε μία Κύπρο με έντονο γεωμορφολογικό ανάγλυφο που εμπλουτίζεται από ποταμούς και χειμάρρους. Οι αρχικά πρόχειρες κατασκευές, με την πάροδο των χρόνων, μεταμορφώνονται στα μεγαλειώδη έργα τέχνης που εδώ και αιώνες στέκουν αλώβητα, μαγεύουν με τη γεωμετρία, την αντοχή τους και με την αρτιότητα της κατασκευής. Το Myjourney.world σας παρουσιάζει τα πιο γνωστά και εντυπωσιακά γεφύρια της Κύπρου.
Γεφύρι του Τζιελεφού
Είναι κτισμένο πάνω από τον ποταμό Διάριζο και αποτελεί το μεγαλύτερο από τα μεσαιωνικά γεφύρια του νησιού. Βρίσκεται στο δάσος Πάφου, κοντά στο τουρκοκυπριακό χωριό Άγιος Νικόλαος. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας στην Κύπρο (μεταξύ 1489 – 1571), και ανήκει μαζί με άλλα δύο γεφύρια, (αυτό της Ελιάς και αυτό του Ρουθκιά) σε ένα σύμπλεγμα ενετικών γεφυριών που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν την πρόσβαση των τότε κατοίκων της περιοχής.
Είναι κτισμένο από πέτρα προερχόμενη κυρίως από τον ποταμό. Σχηματικά, το γεφύρι είναι μονότοξο και στην νότια πλευρά του διακρίνεται αχνά ένας σταυρός χαραγμένος σε μια πέτρα.
Το γεφύρι αποτελεί κομμάτι της λεγόμενης «Καμηλόστρατας» μαζί με τα άλλα δύο μεσαιωνικά γεφύρια της περιοχής. Η «Καμηλόστρατα» αποτελούσε για αιώνες την κύρια εμπορική οδό μεταφοράς χαλκού από το ορυχείο του Πέρα Πεδίου προς τα λιμάνια της Πάφου και της Πόλης Χρυσοχούς.
Γεφύρι του Ρουθκιά
Μέσα σε μια καταπράσινη, ερημική περιοχή από πλατάνους, σκλήδρους και πεύκα βρίσκεται το γεφύρι του Ρούθκια, σε απόσταση 3 χιλιόμετρων από το τουρκοκυπριακό χωριό Βρέτσια. Είναι κτισμένο πάνω στον ποταμό Ξερό που πηγάζει από τα βουνά του Τριπύλου.
Σχετικά με την ονομασία του γεφυριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Επικρατέστερη εκδοχή είναι από την ελληνική λέξη ρούδι που πρόκειται για την ονομασία του φυτού ρούδι (Ρους ο Βυρσοδεψικός) που αφθονούσε στην περιοχή. Είναι το γνωστό »σουμάτζιη». Κατά τον μεσαίωνα αποτελούσε ένα από τα κύρια εισοδήματα του νησιού. Από την μυθολογία ήταν ο »Ρους του Δία».
Σύμφωνα με παλαιότερες μαρτυρίες, το γεφύρι είχε μεγάλη οξυκόρυφη καμάρα. Από τον σεισμό του 1953 το γεφύρι σχεδόν καταστράφηκε. Το 1957 , με την διαπλάτυνση του δρόμου έγινε σκέψη κατεδάφισής του. Ευτυχώς απορρίφθηκε και το 1977 άρχισε η αναστήλωση του με συνολική δαπάνη 2.500 λιρών.
Γεφύρι της Ελιάς
Το γεφύρι της Ελιάς βρίσκεται στην επαρχία Λεμεσού, στο δάσος Πάφου, κτισμένο πάνω στον Φοινιώτη ποταμό. Εδώ ενώνεται και ο ποταμός των Καμιναριών, παραπόταμοι του Διαρίζου ποταμού. Τέσσερα χιλιόμετρα από το χωριό Καμινάρια.
Αυτό το γεφύρι είναι οξυκόρυφο και έχει κύριο χαρακτηριστικό στις δύο πλευρές του βόρεια και νότια χαραγμένους σταυρούς πάνω σε πέτρες. Η ονομασία, όπως λέει και η ίδια η λέξη, προήλθε από το δέντρο ελιά, όπου αφθονούσε και καλλιεργείτο στην περιοχή.
Η σημασία του γεφυριού ήταν η σύνδεση προς τα ανατολικά με το χωριό Φοινί και προς Β.Α. με την Μαραθάσα όπου ακολουθούσαν το δρόμο προς την Πάφο, προς Ν.Δ. μέσω του γεφυριού Τζιελεφού.
Γεφύρι του Επισκόπου
Κατασκευασμένο κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα το «Γεφύρι του Πισκόπου» είναι σήμερα ένα από τα 15 μεσαιωνικά γεφύρια της Λεμεσού, που έχουν αναγνωριστεί ως αρχαιολογικοί θησαυροί της επαρχίας. Βρίσκεται στην περιοχή Βίνες στο Φοινί, μια πανέμορφη περιοχή γεμάτη από πυκνή και άγρια βλάστηση, χάριν στο νερό του ποταμού που διασχίζει τις πλαγιές αυτές.
Το «Γεφύρι του Πισκόπου» σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομα του από τους επισκόπους των Αγίων Αναργύρων, οι οποίοι φαίνεται ότι χρησιμοποιούσαν το γεφύρι για την μετάβαση τους στην Πάφο. Το γεφύρι έχει ημικυκλικό τόξο ανοίγματος 8,9 μέτρων και πλάτος 2,4 μέτρων. Είναι κατασκευασμένο με αδρά πελεκημένους ασβεστόλιθους στα άκρα και με ακατέργαστες σχεδόν πλάκες.
Κάτω από το «Γεφύρι του Πισκόπου» περνά ο ποταμός Διαρίζος, ένας από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Κύπρου, που έχει τη ρίζα του στο Φοινί και εκβάλλει στα παράλια της Πάφου, κοντά στο χωριό της Αφροδίτης, τα Κούκλια.
Γεφύρι του Δράκοντα
Σε πολυ κοντινή απόστάση από την είσοδο του μονοπατίου “Ενετικά Γεφύρια” το οποίο βρίσκεται σε τοποθεσία της κοινότητας Τρεις Ελιές βρίσκεται αυτό το εντυπωσιακό γεφύρι το οποίο φέρει την ονομασία της κοινότητας αλλά και το όνομα του ποταμού Δράκοντα πάνω στον οποίον είναι κτισμένο.
Το γεφύρι «Τρεις Ελιές» ή αλλιώς το γέφυρι του “Δράκοντα” είναι κτισμένο με πέτρα και βρίσκεται ανάμεσα σε πυκνό παραποτάμιο δάσος που περιλαμβάνει Πλατάνια, Σκλήδρους και άλλα δένδρα και θάμνους. Το σκηνικό είναι ονειρικό και υπέροχο και μοιάζε σαν να έχει ωγει από σελίδες παραμυθιού.
Στο συγκεκριμένο μονοπάτι της φύσης θα συναντήσετε επίσης τα χαλάσματα της εκκλησίας του Αγίου Ανδρόνικου και στην συνέχεια το δεύτερο Ενετικό γεφύρι του Μύλου.
Γεφύρι του Μύλου
Ένα ακόμη κομψοτέχνημα της φύσης το οποίο αποτελεί μέρος του μονοπατιού “Ενετικά γεφύρια” στην κοινότητα Τρεις Ελιές , της Επαρχίας Λεμεσού.
Κρυμμένο μέσα στην άγρια βλάστηση και τα ψηλά δέντρα, το γεφύρι του Μύλου, κτισμένο κι αυτό με μαεστρία κατα το 16ο αι. εντυπωσιάζει τον κάθε επισκέπτη.
Μεσαιωνικό Γεφύρι Καλοπαναγιώτη
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό γεφύρι το οποίο ορθώνεται επιβλητικά, ανάμεσα στα πανύψηλα πλατάνια.
Είναι κατασκευασμένο από παραδοσιακή πέτρα και παλαιότερα αποτελούσε τη μόνη οδό πρόσβασης από το χωριό στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή.
Γεφύρι του Σκάρφου
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της παραδοσιακής κληρονομιάς της Κύπρου αποτελεί το Ενετικό γεφύρι του Σκάρφου. Βρίσκεται στη βορειοανατολική περιοχή της Πάφου, μεταξύ των χωριών Ευρέτου και Σαραμά. Σύμφωνα με χαραγμένη επιγραφή, το γεφύρι χρονολογείται στο 1618 μ.Χ.
Πρόκειται για πετρόκτιστο, μονόκλιτο γεφύρι στον ποταμό του Σταυρού της Ψώκας, ο οποίος καταλήγει στο φράγμα της Ευρέτου. Σήμερα, λόγω του ότι η ροή του ποταμού έχει εκτραπεί κατά μερικά μέτρα, δεν περνά πλέον νερό κάτω από το τόξο του γεφυριού.
Στην τοποθεσία όπου βρίσκεται κτισμένο υπάρχουν τα απομεινάρια ενός εγκαταλελειμμένου αμιγώς Ελληνικού οικισμού, του Σκάρφου. Οι τελευταίοι κάτοικοι του χωριού φαίνεται να το εγκατέλειψαν γύρω στο 1931. Ο οικισμός βρίσκεται εντός των διοικητικών ορίων του χωριού Σίμου.
Διπλογέφυρο Τριμίκλινης
Κάθε γεφύρι παρουσιάζει τα δικά του χαρακτηριστικά και τη δική του ομορφιά. Το γεφύρι της Τριμίκλινης, στην επαρχία Λεμεσού, παρουσιάζει μία ιδιαιτερότητα: είναι διπλό και είναι γνωστό ως το διπλογέφυρο της Τριμίκλινης.
Το συγκεκριμένο γεφύρι είναι το μοναδικό διπλογέφυρο στη Κύπρο. Η πρώτη φάστη των έργων έγινε το 1901 και χρησιμοποιείτο κυρίως από κάρα. Η δεύτερη φάση των εργασιών έγινε το 1917, με την εμφάνιση των πρώτων μηχανοκίνητων οχημάτων. Από το σημείο αυτό γινόταν η σύνδεση Λεμεσού – Τριμίκλινης – Τροόδους.
