Βροδίσια…το άγνωστο ερειπωμένο χωριό κρυμμένο στο δάσος Πάφου

Στη βορειοδυτική πλευρά του Δάσους Παφου, ανάμεσα στις περιοχές της κοιλάδας των Κέδρων, του Κάμπου της Τσακίστρας και του ακριτικού Πύργου Τηλλυρίας βρίσκεται, το άγνωστο σε πολλούς, τ/κ χωριό Βροδίσια. Μια περιοχή η οποία «μυρίζει» εγκατάλειψη, φθορά, καταστροφή, ερήμωση και μυστήριο .

Τα ερείπια και τα χαλάσματα των σπιτιών μαρτυρούν την ανθρώπινη ιστορία και αποτελούν το μοναδικό ίχνος μιας ανθρώπινης δραστηριότητας. Τα σημάδια του χρόνου και της εγκατάλειψης, της εξάντλησης και της απομόνωσης φανερώνουν την ύπαρξη  κάποτε ζωής ανάμεσά τους. Καθώς περιπλανιέμαι στο χώρο, με συνεπήρε μια γλυκιά νοσταλγία. Σκέφτομαι πως κάποιοι έχουν ζήσει ανάμεσα στα τωρινά υπολείμματα, κάποιοι έχουν μνήμες, έχουν γνώριμες μυρωδιές, γνώριμες εικόνες. Από αυτά τα ερείπια κάποιοι έχουν πολλά να θυμούνται … μνήμες ευχάριστες, ή και δυσάρεστες, πρόσωπα αγαπημένα ή όχι, φωνές χαράς ή λύπης, γέλιου ή και θυμού.

Έχει περάσει μισός αιώνας  από την τελευταία φορά που τα σπίτια αυτά έσφυζαν από ζωή. Φαντάζομαι, κάποιον, κάποτε να κτίζει με πολύ κόπο και αγάπη αυτά τα σπίτια. Αποζητώντας, έτσι, να εξασφαλίσει καταφύγιο για την οικογένεια του και να στεγάσει κάπου τα όνειρα τους. Αισθάνομαι ότι εδώ υπήρξαν κάποτε, άνθρωποι που ερωτεύτηκαν! Βλέπω γύρω μου χαρούμενες φιγούρες να γλεντούν και ακούω παιδικά χαμόγελα να αντηχούν στα χαλάσματα. Το παλιό, μπροστά στα μάτια μου, ζωντάνεψε και έγινε καινούριο. Μια ολόκληρη ιστορία κρύβεται πίσω από τα ερείπια. Μια ιστορία που μόνο αυτοί που την έζησαν ξέρουν την αλήθεια.

Η ιστορία  

Η ανθρώπινη παρουσία στο χωριό Βροδίσια χρονολογείται από το 1891. Τότε το χωριό φιλοξενούσε 48 κατοίκους, 38 Τουρκοκύπριους και 10 Ελληνοκύπριους. Από το 1901 έως το 1960, το χωριό κατοικείτο αποκλειστικά από Τουρκοκύπριους. Κατά την περίοδο της βρετανικής αποικιοκρατίας ο πληθυσμός στην κοινότητα Βροδίσια παρουσίασε σημαντική αύξηση. Το 1960, ο αριθμός όσων διέμεναν στο χωριό ανήλθε στους 235, σε σύγκριση με 48 κατοίκους το 1891. Λίγους μήνες πριν από τις μάχες της Τηλλυρίας, στις 15 Μαρτίου του 1964, όλοι οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού εκτοπίστηκαν και ζήτησαν καταφύγιο στον τουρκοκυπριακό θύλακα του Λιμνίτη. Όσοι κατέφυγαν στο χωριό Σελέμανι εκτοπίστηκαν ξανά τον Αύγουστο του 1964.  Τον μαύρο εκείνο Αύγουστο του 1964, η κοινότητα Βροδίσια εκκενώθηκε από την UNFICYP και όλοι οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στο Λιμνίτη και τα Κόκκινα. Έμειναν εκεί μέχρι το 1975, όταν εγκαταστάθηκαν και πάλι στα χωριά Ποταμός του Κάμπου, Καραβοστάσι και Ξερό. Πολλοί από τους κατοίκους του χωριού Βροδίσια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κύπρο μετά την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο του 1974 και εγκαταστάθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία, ενώ κάποιοι άλλοι έμειναν στο Λιμνίτη .

Τα ερείπια του χωριού βρίσκονται σ’ ένα μαγευτικό τοπίο, ανάμεσα σε βουνά, ποτάμια και πυκνή βλάστηση. Το χωριό, για εκατοντάδες χρόνια ήταν γνωστό με την ονομασία Vroisha και μετά το 1974, η Κυπριακή Δημοκρατία άλλαξε το επίσημο όνομα σε «Βροδίσια», μια ονομασία η οποία παραπέμπει σε περιοχή με πολλές πηγές. Το 1959, οι Τουρκοκύπριοι υιοθέτησαν το εναλλακτικό όνομα Yağmuralan, ο τόπος ο οποίος δέχεται πολλές βροχές. Το ερειπωμένο χωριό αγγίζει ο παραπόταμος του Λιμνίτη ο οποίος, στο πέρασμα εκατομμυρίων χρόνων δημιούργησε ένα ειδυλλιακό, καταπληκτικό τοπίο καλυμμένο με πανύψηλα δέντρα και πλούσια χαμηλή βλάστηση. Εντυπωσιακός είναι ο μικρός καταρράκτης με τις τέσσερις πηγές που σχηματίζεται σε σημείο του ποταμού δημιουργώντας ένα υπέροχο παραμυθένιο θέαμα!!!


*Απαγορεύεται η αντιγραφή , αναδημοσίευση και αναπαραγωγή του συγκεκριμένου άρθρου χωρίς την γραπτή έγκριση της δημιουργού .