Την δεκαετία του ΄80, ο διάσημος γάλλος ωκεανογράφος και εξερευνητής Ζακ-Υβ Κουστώ βρέθηκε με την ομάδα του στο νησί Σίπανταν στο Β. Βόρνεο, που ανήκει στην Μαλαισία, για να καταγράψει τα κρυστάλλινα νερά του. Όμως, ο Κουστώ συνάντησε κάτι που για χρόνια παρέμενε ανεξερεύνητο. Βρήκε μια μυστηριώδη σπηλιά, στην οποία υπήρχαν δεκάδες οστά και σκελετούς θαλάσσιων χελωνών. Έμοιαζε με έναν μαζικό τάφο. Ο τάφος των χελωνών προκάλεσε το ενδιαφέρον των επιστημόνων, καθώς θεωρήθηκε περίεργο πώς συγκεντρώθηκαν στο σημείο τόσες πολλές χελώνες για να πεθάνουν. Η εξήγηση του Κουστώ ήταν ότι πιθανότατα πήγαν εκεί λίγο πριν ξεψυχήσουν, ώστε να αφήσουν την τελευταία τους πνοή σε ένα ήρεμο μέρος του βυθού.
Ωστόσο, αργότερα άλλοι επιστήμονες έδωσαν μια λιγότερο ρομαντική εξήγηση, η οποία βασίστηκε στη δομή του σπηλαίου. Η είσοδος του «Σπηλαίου των Χελωνών», όπως το ονόμασαν, βρίσκεται στο πλάι ενός μεγάλου βράχου που ξεκινά από την επιφάνεια της θάλασσας και φτάνει τα 600 μέτρα βάθος.
O «τάφος των χελωνών» παραμένει ένα από τα άλυτα μυστήρια του βυθού. Συγκεκριμένα, περίπου στα 20 μέτρα από την επιφάνεια υπάρχει ένα άνοιγμα πάνω στον βράχο. Οι δύτες που έχουν καταφέρει να μπουν, έχουν περιγράψει τη σπηλιά ως ένα υποθαλάσσιο λαβύρινθο γεμάτο διαδρόμους και μικρούς θαλάμους. Στο εσωτερικό της υπάρχει λεπτή λευκή άμμος, πάνω στην οποία πέθαναν εκατοντάδες χελώνες.
Ο λαβύρινθος της σπηλιάς
Ο λαβύρινθος της σπηλιάς Σύμφωνα με τη θεωρία τους, οι χελώνες πιθανότατα μπήκαν στη σπηλιά για να ξεκουραστούν, να γλιτώσουν από μεγαλύτερα πλάσματα της θάλασσας ή απλώς από περιέργεια, αλλά χάθηκαν μέσα στον «λαβύρινθο» της σπηλιάς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν βγουν και να πεθάνουν από ασφυξία. Όμως, αν και η άποψη αυτή μοιάζει να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, υπάρχουν επιστήμονες που την απορρίπτουν, καθώς οι θαλάσσιες χελώνες θεωρούνται από τα πιο έξυπνα πλάσματα του βυθού. Έχουν πολύ καλή αίσθηση προσανατολισμού και ταξιδεύουν χιλιάδες μέτρα για να αναπαραχθούν χωρίς να χάνονται. Παράλληλα, μπορούν να παραμείνουν μέσα στο νερό για τουλάχιστον επτά ώρες συνεχόμενα, κάτι που σημαίνει ότι είχαν τον χρόνο για να βγουν από τη σπηλιά. Ερωτήματα προκάλεσε η εύρεση αυγών από θηλυκές χελώνες μέσα στη σπηλιά, καθώς συνηθίζουν να βγαίνουν στη στεριά για να γεννήσουν. Μέχρι σήμερα, οι ερευνητές δεν έχουν καταλήξει σε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Ο «τάφος των χελωνών» παραμένει ένα από τα άλυτα μυστήρια του σκοτεινού Ωκεανού.
Πηγή:Μηχανή του χρόνου
