Στις άγονες κοιλάδες της περιοχής Τζέμπελ Νταχάρ, στην νότια Τυνησία, άνθρωποι εδώ και αιώνες ζουν σε σπίτια που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης και προστατεύονται από τις καυτές θερμοκρασίες του καλοκαιριού και τους θυελλώδεις ανέμους τον χειμώνα. Είναι το βερβερικό χωριό Ματμάτα που βρίσκεται σε οροπέδιο σε υψόμετρο 650 μέτρων, κοντά σε ένα πέρασμα μεταξύ Λιβύης και Τυνησίας.
Τα σπίτια δεν είναι σπηλιές μέσα σε κάποιο βουνό ή βράχο, αλλά δημιουργήθηκαν όταν οι αυτόχθονες άρχισαν πριν από περίπου χίλια χρόνια να σκάβουν το έδαφος. Οι μεγάλοι λάκκοι που δημιουργήθηκαν αποτελούν πια τις αυλές των σπιτιών, απ’ όπου φαίνεται ο ουρανός. Τα δωμάτια είναι κυριολεκτικά κάτω από τη γη και η θερμοκρασία διατηρείται στους 17 βαθμούς. Τα δωμάτια συνδέονται μεταξύ τους, επίσης υπογείως, θυμίζοντας ορυχεία.
Το βασικό συστατικό του εδάφους είναι ψαμμίτης, ένα ανθεκτικό και ταυτόχρονα μαλακό υλικό, το οποίο διευκόλυνε τους «αρχιτέκτονες» να χτίσουν το χωριό σκάβοντας εύκολα το έδαφος. Το πετρώδες και σεληνιακό τοπίο σφύζει από ζωή. Αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό και διαθέτει και ξενοδοχεία, κάποια από τα οποία είναι χτισμένα με τον ίδιο τρόπο.
Μάλιστα, ο Τζορτζ Λούκας γύρισε στον υπόγειο οικισμό κάποιες σκηνές από το «Star Wars» τη δεκαετία του ΄70. Το σπίτι του Λουκ Σκαϊγουόκερ είναι ένα υπόγειο ξενοδοχείο που ονομάζεται «Sidi Driss». Το 2004 η απογραφή έδειξε ότι στην περιοχή ζούσαν περίπου 2.000 άνθρωποι. Παλαιότερα, τόσο στη Ματμάτα όσο και στα γύρω χωριά που είναι χτισμένα με παρόμοιο τρόπο, ζούσαν πολλοί περισσότεροι.
Τις δεκαετίες του ΄60 και του ’70 χτίστηκαν υπέργεια σπίτια τα οποία προτίμησαν κάποιες οικογένειες. Ωστόσο, κάποιοι άλλοι αρνούνται να τα εγκαταλείψουν. Έζησαν μια ζωή εκεί, μεγάλωσαν τα παιδιά τους και αγάπησαν το μέρος.