Τα χωριά δίνουν συνήθως στον επισκέπτη την εικόνα της ψυχής μιας χώρας. Η Ευρώπη διαθέτει απίστευτα όμορφα χωριουδάκια, το καθένα από τα οποία προσφέρει εντυπωσιακά παραδείγματα επαρχιακής αρχιτεκτονικής. Σε ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, πλήρως ενσωματωμένα στο τοπίο, αποτελούν δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, ενώ σε μερικές περιπτώσεις το μεσαιωνικό παρελθόν τους είναι έκδηλο. Γνωστά ή άγνωστα, αφήνουν το στίγμα τους στην ιστορία του τόπου και αποτελούν μερικά από τα ωραιότερα σημεία για εκπληκτικές φωτογραφίες. Αλλά και για να τα γνωρίσει κανείς.
Χωριό του Ποπάυ, Μάλτα
Το αποκαλούν «Το χωριό του Ποπάυ» ή «Sweet Heaven Village», δηλαδή γλυκό, παραδεισένιο νησί. Πρόκειται για ένα γραφικό ψαροχώρι στη Μάλτα, που δημιουργήθηκε το 1979 για τις ανάγκες της ταινίας «Ποπάυ», με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. Σήμερα, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν τουλάχιστον 7.570 λίτρα χρώματος, 8 τόνοι ξύλου και άλλοι τόσοι καρφιών. Έγιναν εισαγωγές από την Ολλανδία και τον Καναδά, ενώ συνεργάστηκαν 165 κατασκευαστικές εταιρίες για την ολοκλήρωση του.
Οι στέγες ήταν ειδικά κατασκευασμένες για τις ανάγκες της ταινίας, που αρχικά έμοιαζαν με ξύλινα βότσαλα Οι ανάγκες της ταινίας, απαιτούσαν 20 ξύλινα σπίτια. Κατασκευάστηκε ειδική αποβάθρα για την προστασία του οικισμού και ειδικά κατά την περίοδο των γυρισμάτων, που ξεκίνησαν στις 23 Ιανουαρίου 1980. Χρειάστηκαν 7 μήνες για την κατασκευή του σκηνικού, πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε ένα πραγματικό χωριό. Σήμερα, όλο το σκηνικό της ταινίας έχει παραμείνει αυτούσιο και έχει μετατραπεί σε τουριστικό αξιοθέατο, που προσελκύει εκατοντάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Ο Ποπάυ και η Όλιβ υποδέχονται τους επισκέπτες στην είσοδο του χωριού.
Hallstatt, Αυστρία
Θεωρείται το πιο πολυφωτογραφημένο χωριό των Άλπεων και όχι άδικα. Το Χάλστατ είναι μια μικρή κωμόπολη με εκπληκτική θέα που βρίσκεται μεταξύ του Σάλτσμπουργκ και του Γκραζ, στην περιοχή Salzkammergut της Αυστρίας. Είναι χτισμένο σε απότομη όχθη της ομώνυμης λίμνης (Hallstättersee), σε υψόμετρο 508 μέτρων και απαριθμεί περίπου 1.000 κατοίκους. Αποτελεί έναν από τους παλαιότερους κατοικημένους οικισμούς στην Ευρώπη που δίκαια έχει αναγνωριστεί ως ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Ο τοπικός «θησαυρός» είναι το αλάτι, το οποίο αποτελεί πηγή πλούτου για το Χάλστατ εδώ και αιώνες. Το αλάτι που βρίσκεται στους λόφους πάνω από την πόλη, την έχει αναδείξει σε κέντρο εξόρυξης αλατιού. Αξίζει κανείς να επισκεφτεί τα πιο παλιά ορυχεία αλατιού στον κόσμο που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή και να θαυμάσει μία από τις ωραιότερες σπηλιές του κόσμου με υπόγεια λίμνη. Το Χάλστατ είναι επίσης γνωστό ως «το μαργαριτάρι της Αυστρίας», λόγω του εντυπωσιακού τοπίου του. Ο οικισμός που χρονολογείται από τον 8ο αιώνα π.Χ. είναι χτισμένος στις όχθες μιας γραφικής λίμνης και περιτριγυρίζεται από τα επιβλητικά βουνά των Άλπεων. Παραδοσιακά ξύλινα σπίτια, στενά σοκάκια και φιλόξενοι άνθρωποι συνθέτουν τον οικισμό που χωρίς υπερβολή κάθε γωνιά του αποτελεί ένα καρτ ποστάλ.
Τσίνκουε Τέρρε, Ιταλία
H περιοχή των πέντε χωριών, οι “πέντε γαίες” όπως μεταφράζεται, είναι μια βραχώδης δαντελωτή παραλιακή ζώνη, με πέντε μικρά χωριά ασύγκριτης ομορφιάς χτισμένα στα απόκρημνα βράχια της Λιγυρίας, στην Ιταλική Ριβιέρα. Τα πέντε αυτά χωριά – Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza και Monterosso – έχουν ανακηρυχθεί από την Unesco τόπος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ένας καλά κρυμμένος παράδεισος, ξεχασμένος από τον χρόνο, με τη γνήσια ομορφιά του να προκαλεί μια ανέμελη διάθεση. Τα πολύχρωμα σπίτια με τα μικρά μπαλκονάκια διακοσμημένα με γλάστρες βασιλικού αλλάζουν συνεχώς χρώμα στο φως του ηλίου.
Bibury, Αγγλία
Χτισμένο στις δύο όχθες του ποταμού Coln, ο οποίος είναι παραπόταμος του Τάμεση, το Bibury ξεχωρίζει λόγω του πανέμορφου φυσικού τοπίου που το περιβάλλει αλλά και της ιδιαίτερης μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής του. Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα χωριά της αγγλικής επαρχίας. Ο επισκέπτης θα διασχίσει όμορφα μονοπάτια μέσα σε πράσινους λόφους και θα συναντήσει γραφικά μέρη με ποτάμια σε ένα ονειρικό σκηνικό.
Το Bibury αποτελεί ιδιαίτερα δημοφιλή προορισμό το φθινόπωρο ενώ πολλοί το έχουν χαρακτηρίσει ως το πιο όμορφο χωριό της Αγγλίας. Όλες οι εποχές του χρόνου έχουν όμως να προσφέρουν κάτι διαφορετικό στον επισκέπτη, η άνοιξη με τα ανθισμένα λουλούδια της, το καλοκαίρι με τον ζεστό ήλιο και ο χειμώνας με τον καπνό των καμινάδων στον ουρανό.
Μπουράνο, Ιταλία
Το Μπουράνο της Ιταλίας ή αλλιώς, το «πολύχρωμο χωριό», βρίσκεται στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας, 7 μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Για να βρεθεί κανείς εκεί πρέπει να χρησιμοποιήσει βαρκάκια, ιδιωτικά ή τα λεγόμενα πλωτά- ταξί, καθώς η πρόσβαση γίνεται μόνο από θαλάσσης. Αυτό που εντυπωσιάζει και το χαρακτηρίζει ως ένα «πολυφωτογραφημένο μέρος» είναι τα πολύχρωμα σπίτια των ντόπιων. Πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, ακόμα και ροζ και μωβ σπίτια, ομορφαίνουν το τοπίο.
Το Μπουράνο εκτός, από τα πολύχρωμα σπίτια του είναι γνωστό για τις χειροποίητες δαντέλες που φτιάχνουν κυρίως οι γυναίκες. Η κατασκευή ξεκίνησε τον 16ο αιώνα και έγινε γνωστή λόγω των εξαγωγών στην τότε Βενετοκρατούμενη Κύπρο. Το 1481 ο Λεονάρντο Ντα βίντσι επισκέφθηκε την περιοχή και αγόρασε ένα κομμάτι δαντέλας για τον βωμό του Duomo στο Μιλάνο. Το 1872 άνοιξε μια σχολή κατασκευής δαντέλας στο χωριό.
Αλμπερομπέλο, Ιταλία
Η μικρή ιταλική πόλη μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι. Το Αλμπερομπέλο βρίσκεται στην επαρχία του Μπάρι της νοτιοανατολικής Ιταλίας και σημαίνει όμορφο δέντρο, στα ιταλικά. Είναι γνωστό ως η «πρωτεύουσα των τρούλων» εξαιτίας των παραμυθένιων τρούλων που κοσμούν τα περισσότερα κτίρια της πόλης. Τα 1.500 περίπου σπίτια με τους κωνικούς τρούλους χρονολογούνται από το 15ο αιώνα και όλη η πόλη έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.
Τα λευκά σπιτάκια έχουν κατασκευαστεί με μια τεχνική που χρονολογείται από τη νεολιθική εποχή, από ντόπιο ασβεστόλιθο χωρίς καθόλου τσιμέντο ή κονίαμα. Οι στέγες είναι φτιαγμένες από μεγάλες πέτρες και οι κορυφές συχνά έχουν περίτεχνο σχήμα, άλλοτε σφαιρικό, άλλοτε πυραμιδοειδές, ρομβικό, με σταυρό ή κάποιο άλλο σχέδιο. Στις κωνικές στέγες υπάρχουν ζωγραφισμένα λευκά σύμβολα, που προστατεύουν από το κακό μάτι και την κακοτυχία.
Μονσαντο , Πορτογαλία
Στο απίστευτης και μοναδικής ομορφιάς, Monsanto της Πορτογαλίας, η ιστορία ζωντανεύει και καλεί τον επισκέπτη σ’ ένα ταξίδι στο χρόνο ..! Σκαρφαλωμένο στο βραχώδες λόφο Cabeço de Monsanto , εντος των ορίων του δήμου Idanha-a-Nova , με ύψος 758 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας , το μεσαιωνικό χωριό Monsanto σας επιφυλάσσει μια αξέχαστη , δυνατή εμπειρία βγαλμένη μέσα από παραμύθι ή ταινία φαντασίας . Πρόκειται για ένα απομονωμένο χωριό, της ανατολικής Πορτογαλίας , με ιδιόμορφα χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικής , χτισμένο ανάμεσα σε τεράστιους ογκόλιθους από γρανίτη! Πριν από δεκαετίες , το Monsanto , χαρακτηρίστηκε ανάμεσα σε άλλα 12 παραδοσιακά χωριά ως το «πιο αυθεντικό χωριό της Πορτογαλίας» λόγω της πολύχρονης ιστορίας και της πλούσιας πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Οι κάτοικοι του Monsanto , θέλοντας να διατηρήσουν άθικτο αυτό τον γήινο , ιστορικό «καμβά» , αποφάσισαν να φτιάξουν τα σπίτια τους σ’ ένα άγριας φυσικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον γεμάτο από γιγάντιους ογκόλιθους , οι οποίοι ζυγίζουν πέραν από 200 τόνους. Το επιβλητικό βραχώδες τοπίο αποτελεί πλέον τόπο φιλοξενίας για δεκάδες μόνιμους κατοίκους ενώ αρκετοί Πορτογάλοι από άλλες γειτονικές πόλεις έχουν αγοράσει σπίτια στο χωριό τα οποία έχουν ανακατασκευάσει με ιδιαίτερα κομψό στυλ αξιοποιώντας τα ως εξοχική κατοικία .
Bokod, Ουγγαρία
Πολύχρωμα σπιτάκια μέσα στη λίμνη, χτισμένα πάνω σε ξύλινους πασσάλους τα οποία συνδέονται με την ακτή με ξύλινες αποβάθρες, συνθέτουν το ειδυλλιακό σκηνικό της λίμνης Bokodi στην Ουγγαρία. Το υπέροχο και γραφικό πλωτό χωριό με τα 200 σχεδόν πολύχρωμα ξύλινα σπιτάκια, είναι έκτασης περίπου 2 χιλιομέτρων. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Bokod και Oroszlány, σε απόσταση 80 περίπου χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Βουδαπέστης.
Πριν από μερικά χρόνια η περιοχή ήταν άγνωστη σε πολλούς , ακόμη και σε ντόπιους, μέχρι που κυκλοφόρησε μια φωτογραφία της λίμνης στη μηχανή αναζήτησης Bing τον Νοέμβριο του 2014. Την ίδια χρονιά εικόνες του πλωτού χωριού χρησιμοποιήθηκαν και από την ουγγρική συμμετοχή στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision και εκ τότε το μέρος έγινε τουριστικό αξιοθέατο!
Giethoorn, Ολλανδία
Στο χωριό Giethoorn, της Ολλανδίας, δεν θα συναντήσετε αυτοκίνητα ή λεωφορεία και γενικότερα κάποιο είδος σύγχρονου μεταφορικού μέσου. Αυτό το ειδυλλιακό μέρος το οποίο είναι γνωστό και ως η «Βενετία της Ολλανδίας», δεν έχει δρόμους παρά μόνο κανάλια. Το κύριο μεταφορικό μέσο είναι οι βάρκες και αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για να πάει κάποιος από το ένα μέρος στο άλλο. Η ηρεμία, η χαλάρωση και η άνεση είναι αυτά που κυριαρχούν σε αυτό το μέρος.
Έτσι, η συγκεκριμένη περιοχή ζει στους δικούς της ρυθμούς, μακριά από το άγχος της πόλης. Έχει 180 γέφυρες που περνούν πάνω από τα ποτάμια και τα κανάλια και ο μόνος τρόπος για να μετακινηθεί κανείς μέσα σε αυτήν είναι με τα πόδια, βάρκα ή ποδήλατο. Το Giethoorn ιδρύθηκε το 1230 από μια ομάδα προσφύγων από τα νότια, που βρέθηκαν στην περιοχή ψάχνοντας για τη νέα τους ζωή.
Ντινάντ, Βέλγιο
Φωλιασμένη ανάμεσα στον ποταμό Meuse και τα ψηλά βράχια που ξεπροβάλλουν από πίσω, η μικροσκοπική πόλη Ντινάντ εντυπωσιάζει με τη γραφικότητά της. Βρίσκεται στη βελγική επαρχία Ναμύρ και είναι γνωστή για την ακρόπολη και την εκκλησία της με το καμπαναριό σε σχήμα αχλαδιού. Αξίζει να επισκεφθείτε την εντυπωσιακή Κόκκινη γέφυρα, το παλάτι του Μεγάλου Δούκα και τον καθεδρικό Ναό της Παναγιάς που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Για να φτάσει κανείς στο φρούριο του 1815 μπορεί να περπατήσει τα 450 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή ή να επιλέξει να ανέβει με το τελεφερίκ.
Τη γέφυρα της πόλης κοσμούν τεράστια, ζωγραφισμένα σαξόφωνα προς τιμήν του Adolphe Sax, τον εφευρέτη του σαξοφώνου που κατάγεται από την πόλη. Κάθε δεκαπενταύγουστο πραγματοποιείται ένα ιδιαίτερο αγώνισμα στη Ντινάντ. Ένας στόλος από πλωτές μπανιέρες, διακοσμημένες με ασυνήθιστους και πρωτότυπους τρόπους αγωνίζονται στα νερά του ποταμού Meuse.
Piodao, Πορτογαλία
Κάποτε αποτελούσε αγροτική κοινότητα, σήμερα, όμως, είναι ένα από τα πιο γραφικά χωριά της χώρας, όπου όταν ο ήλιος δύει, τα σπίτια του ανάβουν τα φώτα ένα-ένα και από μακριά φαίνονται σαν πυγολαμπίδες. Πέτρινες σκεπές, μπλε παραθυρόφυλλα, σίγουρα θυμίζει κάτι από Πήλιο, έχει, όμως, τη δική του αυθεντική γοητεία και το γεγονός ότι είναι απομακρυσμένο, έχει οδηγήσει στην ύπαρξη του δικού του μικρόκοσμου.
Μέχρι το 1972 ήταν χωρίς δρόμο και ρεύμα, κάτι που ανάγκασε πολλούς να το εγκαταλείψουν για τις μεγάλες πόλεις. Τα στενά δρομάκια του, όμως, οι φιλικοί άνθρωποι, η κουλτούρα, η παράδοση και η ιστορική αρχιτεκτονική του το κάνουν να μοιάζει όντως εκτός πραγματικότητας.