Ένα πραγματικό κόσμημα αρχιτεκτονικής κατασκευής, το οποίο ξυπνά μνήμες από το μαύρο καλοκαίρι του 1974, κοσμεί το κέντρο του προσφυγικού συνοικισμού, Δασάκι της Άχνας. Πρόκειται για ένα «εκκλησάκι μνημείο» αφιερωμένο στον προστάτη των προσφύγων, Άγιο Δημητριανό, το οποίο έχει φιλοτεχνήσει ο γλύπτης Πάμπος Μίχλης.
Η εκκλησία – γλυπτό σε σχήμα αντίσκηνου, έχει συμβολικό χαρακτήρα αφού παραπέμπει στο μεγάλο ξεριζωμό και την προσφυγιά δεκάδων χιλιάδων Κυπρίων οι οποίοι τον Ιούλιο του 1974 άφησαν τις πατρογονικές τους εστίες για να σωθούν από τον βάρβαρο Τούρκο εισβολέα. Στο δάσος της Άχνας βρήκαν καταφύγιο πρόσφυγες από τα χωριά της Μεσαορίας και της Επαρχίας Αμμοχώστου, ακόμα και από τα χωριά της επαρχίας Κερύνειας με την ελπίδα ότι δεν θα κινδύνευαν από τον Αττίλα. Οι Αχνιώτες -τελευταίοι απ’ όλους τους πρόσφυγες- βρήκαν καταφύγιο και αυτοί στο Δασάκι, τον Αύγουστο του 1974, όταν ακούστηκε στην Άχνα η απέλπιδα κραυγή «φύγετε, φύγετε, έρχονται οι Τούρκοι». Σύμφωνα με κάποια στοιχεία, τις πρώτες βδομάδες μετά τον πόλεμο του 1974, κατέφυγαν στο δάσος της Άχνας, που τελικά μετατράπηκε σε τοπωνύμιο Δασάκι Άχνας, 60 μέχρι 80 χιλιάδες πρόσφυγες.
Μετά τις κακουχίες του πολέμου του 1974, οι κάτοικοι είχαν στήσει ένα αντίσκηνο για εκκλησία και το καμπαναριό ήταν πάνω σε ένα πεύκο με σκοπό να γίνονται λειτουργίες παρά τα προβλήματα και τη μιζέρια που αντιμετώπιζε ο κόσμος.
Στο ίδιο σημείο δημιουργήθηκε και το εκκλησάκι – γλυπτό σε σχήμα αντίσκηνου. Εντός της μικρής εκκλησίας υπάρχουν αγάλματα, τα οποία αναπαριστούν το δράμα της προσφυγιάς κατά την τουρκική εισβολή το 1974.
